Apel Rady Stałej Episkopatu Polski w sprawie ochrony życia i pokoju społecznego

APEL
RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA I POKOJU SPOŁECZNEGO

1. Dzi­siaj, kie­dy przez nasz kraj prze­ta­cza się fala ulicz­nych pro­te­stów, Papież Fran­ci­szek w cza­sie audien­cji ogól­nej skie­ro­wał waż­ne i zna­czą­ce sło­wa do Pola­ków. Przy­po­mniał w nich św. Jana Paw­ła II, któ­ry „zawsze wzy­wał do szcze­gól­nej miło­ści wobec sła­bych i bez­bron­nych, i do ochro­ny każ­de­go życia ludz­kie­go od poczę­cia aż do natu­ral­nej śmier­ci”. Sło­wa te wpi­su­ją się w nie­ustan­ne woła­nie Kościo­ła o ochro­nę, tak­że praw­ną, życia każ­de­go czło­wie­ka, rów­nież nie­na­ro­dzo­ne­go, zgod­nie z przy­ka­za­niem „Nie zabijaj”.

2. Papież Fran­ci­szek pro­sił dzi­siaj Boga, „aby obu­dził w ser­cach wszyst­kich sza­cu­nek dla życia naszych bra­ci, zwłasz­cza naj­słab­szych i bez­bron­nych, i dał siłę tym, któ­rzy je przyj­mu­ją i trosz­czą się o nie, tak­że wte­dy, gdy wyma­ga to hero­icz­nej miło­ści”. Przy­ka­za­nie miło­ści nakła­da na nas waż­ny obo­wią­zek tro­ski, pomo­cy i ochro­ny, któ­rej potrze­bu­ją mat­ki i rodzi­ny przyj­mu­ją­ce i wycho­wu­ją­ce cho­re dzie­ci. Dzię­ku­je­my wszyst­kim wspól­no­tom i insty­tu­cjom, któ­re od lat to robią i zwra­ca­my się z ape­lem do para­fii, ruchów kato­lic­kich i innych orga­ni­za­cji kościel­nych, o podej­mo­wa­nie kon­kret­nych ini­cja­tyw wycho­dzą­cych naprze­ciw tym, któ­rzy takiej pomo­cy, tak indy­wi­du­al­nej, jak i insty­tu­cjo­nal­nej, potrze­bu­ją i będą potrze­bo­wać. Kościół zawsze będzie opo­wia­dał się za życiem i wspie­rał chro­nią­ce je inicjatywy.

3. Z wiel­kim bólem obser­wu­je­my eska­la­cję napię­cia spo­łecz­ne­go i agre­sji. Nie­po­ko­jem napa­wa­ją rów­nież wul­gar­ny język, któ­rym posłu­gu­je się część pro­te­stu­ją­cych, nisz­cze­nie mie­nia spo­łecz­ne­go, przy­pad­ki dewa­sta­cji kościo­łów, pro­fa­na­cji miejsc świę­tych czy unie­moż­li­wia­nie spra­wo­wa­nia w nich litur­gii. Wzy­wa­my wszyst­kich do pod­ję­cia rze­czo­we­go dia­lo­gu spo­łecz­ne­go, do wyra­ża­nia poglą­dów bez uży­cia prze­mo­cy i do posza­no­wa­nia god­no­ści każ­de­go czło­wie­ka. Poli­ty­ków i wszyst­kich uczest­ni­ków deba­ty spo­łecz­nej pro­si­my, w tym dra­ma­tycz­nym cza­sie, o dogłęb­ne ana­li­zo­wa­nie przy­czyn zaist­nia­łej sytu­acji i szu­ka­nie dróg wyj­ścia w duchu praw­dy i dobra wspól­ne­go, bez instru­men­ta­li­zo­wa­nia spraw wia­ry i Kościoła.

Dzię­ku­je­my dusz­pa­ste­rzom i wszyst­kim wier­nym świec­kim, któ­rzy odważ­nie sta­ją w obro­nie swo­ich kościo­łów. Nikt nie potra­fi lepiej obro­nić Kościo­ła i obiek­tów sakral­nych niż wspól­no­ta wie­rzą­cych. Dzię­ku­je­my tak­że służ­bom porząd­ko­wym. Kościół chce pozo­stać otwar­ty dla wszyst­kich ludzi, nie­za­leż­nie od ich przy­na­leż­no­ści w życiu spo­łecz­nym i politycznym.

4. Prze­ży­wa­my jed­no­cze­śnie bar­dzo trud­ny czas obostrzeń zwią­za­nych z pan­de­mią koro­na­wi­ru­sa. To ogrom­ne wyzwa­nie dla nas wszyst­kich. W imię tro­ski o bez­pie­czeń­stwo i zdro­wie nie­zmien­nie ape­lu­je­my o soli­dar­ność i prze­strze­ga­nie zasad bez­pie­czeń­stwa sani­tar­ne­go. Wyra­ża­my wdzięcz­ność wszyst­kim służ­bom medycz­nym za ich pra­cę i hero­icz­ne poświęcenie.

5. Pro­si­my rów­nież wszyst­kich wie­rzą­cych o post, jał­muż­nę i modli­twę o pokój spo­łecz­ny, w inten­cji ochro­ny życia, zakoń­cze­nia trwa­ją­ce­go kry­zy­su, a tak­że o usta­nie roz­wi­ja­ją­cej się pan­de­mii. Prze­ka­zu­je­my tekst modli­twy przy­go­to­wa­nej na ten czas.

Wszyst­kim roda­kom z ser­ca błogosławimy

Człon­ko­wie Rady Sta­łej Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Polski

28 paź­dzier­ni­ka 2020 r.

MODLITWA O POKÓJ

(na moty­wach Listu do Efezjan)

Panie Jezu Chryste,

Ty, któ­ry jesteś naszym pokojem,

Ty, któ­ry zbu­rzy­łeś roz­dzie­la­ją­cy ludzi mur – wrogość,

Ty, któ­ry ludzi dale­kich czy­nisz bliskimi,

Ty, któ­ry w sobie zada­łeś śmierć wrogości!

Pro­si­my, zadaj śmierć tak­że jakiej­kol­wiek wro­go­ści w nas!

Daj nam świa­tłe oczy ser­ca, byśmy prze­sta­li widzieć w sobie wza­jem­nie prze­ciw­ni­ków, a zoba­czy­li współ­do­mow­ni­ków – w Two­im Domu, a tak­że w tym domu, któ­ry ma na imię Polska;

Nawróć nasze wza­jem­ne myśle­nie o sobie, i daj nam sło­wa i czy­ny na mia­rę tego nawrócenia.

Włóż nam w usta – a jesz­cze wcze­śniej w nasze myśli – sło­wa, któ­re budu­ją, nie ruj­nu­ją; leczą, nie zada­ją rany; pocie­sza­ją, nie odbie­ra­ją nadzie­ję; nio­są pokój, nie wywo­łu­ją agresję.

Wskaż nam czy­ny kon­kret­nej miło­ści i miło­sier­dzia, wokół któ­rych odbu­du­je­my naszą wspól­no­tę. Zwłasz­cza w tak trud­nej, obec­nej chwi­li pan­de­mii popro­wadź nas do osób cho­rych i star­szych, tych, któ­rzy prze­by­wa­ją na kwa­ran­tan­nie i tych, któ­rzy opła­ku­ją swo­ich zmar­łych. Pomnóż w nas ofiar­ność i współczucie.

Uczyń każ­de­go z nas „nowym czło­wie­kiem”, a nasta­nie pokój!

Modli­my się za wszystkich!

O mądrość i pra­gnie­nie dobra wspól­ne­go dla każ­de­go, kto w obec­nym spo­rze zabie­ra głos;

Za poli­ty­ków wszyst­kich opcji w par­la­men­cie i poza nim.

Za tych, któ­rzy modlą się w kościo­łach, i za tych, któ­rzy demonstrują.

Za wie­rzą­cych w Boga, i za tych, któ­rzy war­to­ści praw­dy, spra­wie­dli­wo­ści, dobra i pięk­na wywo­dzą z „innych źródeł”;

Rów­nież za tych, któ­rzy w tej chwi­li wca­le ich nie szukają.

Ty – roz­po­zna­ny czy nie­roz­po­zna­ny – znajdź dro­gę do każ­de­go z nas, wskaż nam wła­ści­we dro­gi ku sobie nawza­jem. I sku­tecz­nie nas po nich poprowadź.

Amen.