Podsumowanie roku duszpasterskiego 2018

„Dzię­kuj­cie zawsze za wszyst­ko Bogu Ojcu
w imię Pana nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa” (Ef 5,20)

Dro­dzy Para­fia­nie, Bra­cia i Siostry! 

Pocho­dzą­ca z naszej para­fii, zmar­ła w 2010 r. mistycz­ka — Ali­cja Len­czew­ska, któ­ra po II Woj­nie Świa­to­wej więk­szość życia spę­dzi­ła w Szcze­ci­nie, usły­sza­ła od Jezu­sa zna­mien­ne sło­wa: „Całe życie wasze powin­no być prze­po­jo­ne dzięk­czy­nie­niem i wdzięcz­no­ścią. W tym duchu trze­ba roz­ma­wiać ze Mną i do Mnie się zwra­cać. Wszyst­ko, cokol­wiek posia­da­cie i kim jeste­ście, jest Moim darem Miło­ści. Zupeł­nie wszyst­ko”. Treść tego poucze­nia nie jest dla nas nowa, ale sło­wa Pana Jezu­sa pozo­sta­ją cią­gle aktu­al­ne i zapra­sza­ją nas do wdzięcz­no­ści. W tym duchu pra­gnę dzi­siaj spo­glą­dać wstecz na minio­ny rok 2018 i chwa­lić Pana Boga za Jego dary, nie­licz­ne z nich wspo­mi­na­jąc w tym krót­kim podsumowaniu.

Dzięk­czy­nie­nie nie zawsze jest łatwe, gdyż doświad­cza­my w codzien­nym życiu wie­lu trud­no­ści, cier­pie­nia, nie­spra­wie­dli­wo­ści ze stro­ny innych, a tak­że swo­ich wła­snych grze­chów i sła­bo­ści. Naj­bar­dziej bole­sne są grze­chy tych, któ­rzy zosta­li powo­ła­ni, aby świad­czyć o Miło­ści Boga. Chcę dzi­siaj prze­pra­szać za grze­chy nas księ­ży, pro­si­my o prze­ba­cze­nie za wszyst­kie te wyda­rze­nia, któ­re mogły rodzić zgor­sze­nie i roz­dar­cie we wspól­no­cie Kościo­ła, Panie zmi­łuj się nad nami!

Mimo upad­ków i grze­chów nasza histo­ria jest świę­ta, bo wkro­czył do niej Jezus, aby nas zba­wić. „Każ­da chwi­la ludz­kie­go cza­su pozo­sta­je pod zna­kiem odku­pie­nia Chry­stu­sa, któ­ry raz na zawsze wszedł w peł­nię cza­su” – pisał na pro­gu nowe­go tysiąc­le­cia św. Jan Paweł II. W tej per­spek­ty­wie, na pro­gu nowe­go roku 2019, skła­dam dzię­ki Bogu, za to, co wyda­rzy­ło się w roku minionym.

Dzię­ku­ję Bogu naj­pierw za wspól­no­tę kapłań­ską, któ­rą two­rzy­my jed­no­cząc się na modli­twie w koście­le i na ple­ba­nii: za moich współ­pra­cow­ni­ków — wika­riu­szy — ks. Mar­ci­na Sza­tan­ka, ks. Gia­co­mo Calo­re i ks. Kazi­mie­rza Fieć­ko, cie­szę się, że po latach modli­twy i sta­rań uda­ło się nam zwięk­szyć licz­bę wika­riu­szy z 2 do 3, aby lepiej odpo­wia­dać na potrze­by dusz­pa­ster­skie. Dzię­ku­ję za pra­cę rezy­den­ta — ks. Andrze­ja Łagu­ny i kle­ry­ka — ks. Dariu­sza Bar­cia a tak­że za pra­cę księ­ży, któ­rzy w minio­nym roku ode­szli z naszej para­fii zosta­wia­jąc tutaj trwa­ły ślad swo­jej posłu­gi dusz­pa­ster­skiej: ks. pra­ła­ta Wła­dy­sła­wa Nowic­kie­go, wie­lo­let­nie­go pro­bosz­cza, ks. Rober­to Rinal­do — zawsze peł­ne­go rado­ści i ener­gii, i nasze­go para­fia­ni­na, któ­ry ukoń­czył pra­cę dok­tor­ską na Wydzia­le Histo­rii Kościo­ła KUL — ks. Paw­ła Rogal­skie­go. Jestem wdzięcz­ny za księ­ży reko­lek­cjo­ni­stów i tych, któ­rzy poma­ga­li nam dusz­pa­ster­sko w minio­nym roku, zwłasz­cza Ojców Obla­tów Maryi Nie­po­ka­la­nej, dzię­ki któ­rym mogli­śmy we wrze­śniu prze­żyć nawie­dze­nie reli­kwii Drze­wa Krzy­ża Świę­te­go z Sank­tu­arium na Świę­tym Krzyżu.

Dzię­ku­ję za obec­ność Sióstr Zakon­nych — Córek Bożej Miło­ści, któ­re wspie­ra­ją naszą para­fię swo­ją modli­twą i pra­cą kate­che­tycz­ną. Z wdzięcz­no­ścią wspo­mi­na­my pra­cę s. Kata­rzy­ny, któ­ra ode­szła na inną pla­ców­kę, cie­szy­my się, że na jej miej­sce przy­szła sio­stra Edy­ta i s. Miriam, a s. Kin­dze gra­tu­lu­je­my wybo­ru na nową prze­ło­żo­ną domu. Szcze­gól­nie wdzięcz­ny Bogu jestem za wszyst­kich kate­che­tów, któ­rzy codzien­nie pro­wa­dzą dzie­ło ewan­ge­li­za­cji w nie­ła­twym śro­do­wi­sku, jakim jest dzi­siej­sza szko­ła. Jestem wdzięcz­ny za pra­cę wszyst­kich świec­kich pra­cow­ni­ków para­fii i wolon­ta­riu­szy oraz osób zaan­ga­żo­wa­nym w gru­pach i wspól­no­tach para­fial­nych. Cie­szę się, że roz­po­czął pra­cę w naszej para­fii nowy orga­ni­sta p. Piotr Chro­miń­ski oraz nowa zakry­stian­ka p. Alek­san­dra Dul­ko. Każ­da aktyw­ność Para­fian na róż­nych płasz­czy­znach życia para­fial­ne­go jest tym, co spra­wia mi naj­wię­cej rado­ści. Nawet nie­wiel­kie gesty zaan­ga­żo­wa­nia i życz­li­wo­ści budu­ją żywot­ność naszej wspól­no­ty para­fial­nej. Każ­dy z Was jest waż­ny i nie­za­stą­pio­ny! Szcze­gól­nie ser­decz­nie witam i zapra­szam do współ­pra­cy nowych Para­fian, czę­sto z róż­nych stron Pol­ski, liczę na to, że znaj­dzie­cie tutaj swo­je miej­sce i wnie­sie­cie całe bogac­two doświad­czeń i róż­no­rod­no­ści, któ­re przy­no­si­cie ze swo­ich rodzin­nych parafii.

Z naj­waż­niej­szych dzia­łań dusz­pa­ster­skich, któ­re podej­mo­wa­li­śmy w naszej para­fii, szcze­gól­nie dzię­ku­ję Bogu za te, któ­re wykra­cza­ją poza tra­dy­cyj­ne sza­fo­wa­nie sakra­men­ta­mi: dzię­ku­ję za Kate­che­zy dla doro­słych i mło­dzie­ży pod­ję­te przed waka­cja­mi, dzię­ki któ­rym powsta­ła czwar­ta wspól­no­ta Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej w naszej para­fii, za licz­ne piel­grzym­ki do Kra­ko­wa, Czer­wiń­ska, Nie­po­ka­la­no­wa, Hody­sze­wa, Loret­to i na Jasną Górę, a tak­że za para­fial­ne wyjaz­dy waka­cyj­ne z dzieć­mi i doro­sły­mi do Włoch i Buł­ga­rii, za Bal Wszyst­kich Świę­tych odby­wa­ją­cy się po raz trze­ci z ini­cja­ty­wy ks. Mar­ci­na, za zaan­ga­żo­wa­nie księ­ży i Para­fian w przy­go­to­wa­nie czerw­co­we­go Festy­nu Para­fial­ne­go i paź­dzier­ni­ko­we­go Odpu­stu św. Fran­cisz­ka. Te dwa wyda­rze­nia zosta­ły uświet­nio­ne pięk­ny­mi kon­cer­ta­mi Zespo­łu Maleo Reg­gae Roc­kers i Deus Meus, dały nam oka­zję do two­rze­nia wspól­no­ty para­fial­nej wykra­cza­ją­cej poza litur­gię spra­wo­wa­ną w koście­le. Dzię­ku­ję Radzie i Zarzą­do­wi Dziel­ni­cy Wło­chy m.st. War­sza­wy minio­nej kaden­cji za współ­pra­cę przy orga­ni­za­cji wie­lu wyda­rzeń kul­tu­ral­nych, któ­re mia­ły miej­sce w naszym koście­le. Cie­szę się, że w opra­wę muzycz­ną litur­gii mszy świę­tej anga­żu­je się para­fial­na Scho­la Lau­da­to Si i Scho­la Dzie­cię­ca Zia­ren­ka. Nową uda­ną ini­cja­ty­wą było zor­ga­ni­zo­wa­nie wraz z Dziel­ni­cą Wło­chy i Fun­da­cją Tato.net warsz­ta­tów dla ojców pod hasłem „7 sekre­tów efek­tyw­ne­go ojco­stwa”. Dzię­ku­ję p. Andrze­jo­wi Matei za pomoc przy orga­ni­za­cji tego wyda­rze­nia. Już nie­ba­wem, bo 27 stycz­nia, będzie­my podob­nie jak w ubie­głych latach gościć kle­ry­ków Mię­dzy­na­ro­do­we­go Semi­na­rium Misyj­ne­go Redemp­to­ris Mater w War­sza­wie z kon­cer­tem „Kolę­dy świa­ta”. Nie­ba­wem – 18 lute­go — roz­pocz­ną się Kate­che­zy dla doro­słych i mło­dzie­ży, będą­ce oka­zją do gło­sze­nia z mocą Keryg­ma­tu, któ­ry jest ser­cem ewangelizacji.

Wie­le grup i wspól­not naszej para­fii podej­mu­je cało­rocz­ną pra­cę for­ma­cyj­ną i modli­tew­ną, któ­ra kształ­tu­je życie ducho­we i pro­mie­niu­je na całe śro­do­wi­sko naszej para­fii. „Nie daj­cie się okraść z rado­ści gło­sze­nia Ewan­ge­lii!” – mówił papież Fran­ci­szek. Dzię­ku­ję wspól­no­cie 2 Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej za trud cho­dze­nia do domów naszej para­fii, aby gło­sić Sło­wo Boże i dzie­lić się świa­dec­twem wia­ry, na wzór apo­sto­łów roze­sła­nych po dwóch przez Pana Jezu­sa. Wie­le dobra doświad­czam ze stro­ny Apo­sto­la­tu Maryj­ne­go i Legio­nu Maryi. Jestem wdzięcz­ny Bogu za zaan­ga­żo­wa­nie tych wspól­not w życie Para­fii, jak rów­nież Gru­py Żywe­go Różań­ca, pozo­sta­łych Wspól­not Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej, Gru­py Ojca Pio, Fran­cisz­kań­skie­go Zako­nu Świec­kich, Ruchu Rodzin Naza­re­tań­skich. Cie­szy zwięk­sza­ją­ca swo­ją liczeb­ność Gru­pa Mini­stran­tów i Lek­to­rów, a tak­że duża licz­ba dzie­ci uczest­ni­czą­cych w Rora­tach. Odpo­wia­da­jąc na potrze­bę głęb­sze­go pozna­wa­nia wia­ry ks. Gia­co­mo roz­po­czął cykl spo­tkań: „To wła­śnie zwy­cię­ży­ło świat – nasza wia­ra”, któ­re skie­ro­wa­ne szcze­gól­nie do mło­dzie­ży, są jed­nak otwar­te na wszyst­kich pra­gną­cych spo­tka­nia z Bogiem.

W dusz­pa­ster­stwie sakra­men­tal­nym naszej para­fii w minio­nym roku odno­to­wa­li­śmy 101 chrztów dzie­ci, przy 54 w 2015 r., 81 w 2016 i 94 w 2017 r., widać więc sta­ły wzrost, co może świad­czyć o więk­szej ilo­ści mło­dych mał­żeństw w naszej para­fii. 151 dzie­ci przy­ję­ło I Komu­nię świę­tą, trze­ba jed­nak zauwa­żyć, że w dużej czę­ści są to dzie­ci, któ­re nie miesz­ka­ją na tere­nie para­fii, a jedy­nie tutaj uczęsz­cza­ją do szkół. Sakra­ment bierz­mo­wa­nia przy­ję­ły 62 oso­by, w przy­go­to­wa­niu do sakra­men­tu bierz­mo­wa­nia poma­ga­li rów­nież wolon­ta­riu­sze świec­cy i sio­stry zakon­ne. Sakra­ment mał­żeń­stwa zawar­ło 19 par (10 w 2016 roku, 14 w 2017 r). Kon­ty­nu­uje­my wpro­wa­dzo­ną 3 lata temu for­mę kur­su dla narze­czo­nych, w któ­rym jako ani­ma­to­rzy uczest­ni­czą rów­nież pary mał­żeń­skie, dzie­ląc się swo­im doświad­cze­niem mał­żeń­stwa. W tym roku odby­ły się dwa cykle kur­su dla narze­czo­nych, w któ­rych uczest­ni­czy­ło 75 osób, pra­wie dwa razy tyle, co w ubie­głym roku. Jed­no mał­żeń­stwo z naszej para­fii prze­szło szko­le­nie w ramach kur­su dla narze­czo­nych „Radość i nadzie­ja” i od tego roku będzie mogło poma­gać narze­czo­nym korzy­sta­jąc z tego nowe­go pro­gra­mu. W ubie­głym roku zmar­ło 139 naszych Para­fian, 79 pogrze­bów Para­fian odby­ło się w naszym koście­le. Na para­fial­nym cmen­ta­rzu zosta­ły pocho­wa­ne 83 oso­by. Dzię­ku­je­my Bogu za pra­cę dusz­pa­ster­ską Nad­zwy­czaj­nych Sza­fa­rzy Komu­nii Świę­tej, któ­rzy wspo­ma­ga­ją księ­ży nie tyl­ko w udzie­la­niu Komu­nii św. w cza­sie Mszy św., ale tak­że zano­szą Komu­nię św. do cho­rych w domu. W ubie­głym roku księ­ża i sza­fa­rze odwie­dza­li cho­rych 1092 razy, rok wcze­śniej było 881 takich wizyt. To pięk­na pra­ca dusz­pa­ster­ska, włą­cza­ją­ca oso­by cho­re w żywą wspól­no­tę naszej parafii.

Tro­ska o Kościół obej­mu­je rów­nież spra­wy mate­rial­ne, dzię­ku­ję Bogu, że poru­sza nasze ser­ca do hoj­no­ści, niech Pan Bóg sto­krot­nie wyna­gro­dzi za wszel­kie ofia­ry skła­da­ne na tacę, do puszek i na kon­to para­fial­ne. Dzię­ki nim mogli­śmy pod­jąć kolej­ne wyzwa­nia w moder­ni­za­cji infra­struk­tu­ry parafialnej.

W minio­nym roku prze­pro­wa­dzo­na zosta­ła czę­ścio­wa napra­wa orga­nów kościel­nych, bez któ­rej dal­sze użyt­ko­wa­nie sta­wa­ło się coraz trud­niej­sze. Kon­sul­ta­cje z wie­lo­ma orga­ni­sta­mi i organ­mi­strza­mi, któ­rzy w tym cza­sie oglą­da­li nasz instru­ment para­fial­ny wska­zu­ją jed­no­znacz­nie na to, że wyma­ga on nie­ste­ty grun­tow­ne­go remon­tu. Jest to bar­dzo kosz­tow­na inwe­sty­cja, porów­ny­wal­na z zaku­pem innych orga­nów. Obec­nie nie stać na to Para­fii, dla­te­go pod­ję­li­śmy dzia­ła­nia mają­ce na celu pod­nie­sie­nie spraw­no­ści naszych orga­nów. W naj­bliż­szych latach nie unik­nie­my jed­nak tej kwe­stii i będzie trze­ba pod­jąć decy­zję odno­śnie grun­tow­ne­go remon­tu orga­nów bądź zaku­pu innych.

Zain­sta­lo­wa­no nowo­cze­sne LED-owe oświe­tle­nie w pre­zbi­te­rium kościo­ła. Doświe­tlo­ny został ołtarz głów­ny i ambo­na, któ­re wcze­śniej nie mia­ły żad­ne­go bez­po­śred­nie­go oświe­tle­nia. Ufa­my, że moder­ni­za­cja oświe­tle­nia wpły­nie też na obni­że­nie kosz­tów zuży­cia ener­gii elek­trycz­nej. Sys­te­ma­tycz­nie uzu­peł­nia­ne jest wypo­sa­że­nie kościo­ła w sza­ty, księ­gi i naczy­nia litur­gicz­ne oraz inne potrzeb­ne sprzę­ty. Pro­wa­dzo­ne są z kil­ko­ma pra­cow­nia­mi archi­tek­to­nicz­ny­mi i Kurią kon­sul­ta­cje doty­czą­ce pro­jek­tu kon­cep­cyj­ne­go remon­tu ele­wa­cji i wnę­trza kościoła.

Naj­więk­szym przed­się­wzię­ciem inwe­sty­cyj­nym para­fii w mija­ją­cym roku jest kon­ty­nu­acja gene­ral­ne­go remon­tu budyn­ku ple­ba­nii. Prze­pro­wa­dza­ny remont pole­ga na oczysz­cze­niu pomiesz­czeń do suro­wych ścian i stro­pów, a następ­nie na zapro­jek­to­wa­niu i wymia­nie całej insta­la­cji wod­no-kana­li­za­cyj­nej, cen­tral­ne­go ogrze­wa­nia i elek­trycz­nej, a tak­że poło­że­niu nowych pod­łóg, sto­lar­ki drzwio­wej i okien­nej. W ubie­głym roku odda­no do użyt­ku dwa w peł­ni wypo­sa­żo­ne miesz­ka­nia, w któ­rych miesz­ka­ją już nowi księ­ża wika­riu­sze, goto­wy jest hol głów­ny, kuch­nia, jadal­nia i roz­mów­ni­ca, któ­re zosta­ły wypo­sa­żo­ne w meble i sprzęt AGD. Obec­nie pra­ce pro­wa­dzo­ne są na gór­nej kon­dy­gna­cji i na klat­kach scho­do­wych. Po wie­lu nie­uda­nych pró­bach poła­ta­nia sta­re­go dachu ple­ba­nii zmu­sze­ni byli­śmy doko­nać czę­ścio­wej wymia­ny dachu, aby sku­tecz­nie zakoń­czyć wal­kę z prze­cie­ka­mi. W przy­szło­ści jed­nak rów­nież pod­da­sze będzie wyma­ga­ło grun­tow­ne­go remon­tu. W per­spek­ty­wie cze­ka nas dokoń­cze­nie remon­tu gór­nej kon­dy­gna­cji, remont piw­nic, osu­sze­nie i zaizo­lo­wa­nie fun­da­men­tów i odno­wie­nie elewacji.

W mija­ją­cym roku prze­pro­wa­dzo­no wokół kościo­ła koniecz­ne wycin­ki i zabie­gi pie­lę­gna­cyj­ne drzew oraz nowe nasa­dze­nia. Ze wzglę­du na awa­rię wymie­nio­na zosta­ła czę­ścio­wo sieć kana­li­za­cyj­na pod domem kate­che­tycz­nym i obok niego.

Dzia­łal­ność cha­ry­ta­tyw­na naszej para­fii to przede wszyst­kim Cari­tas para­fial­na, Nie­ste­ty w ubie­głym roku ode­szła do Pana ś.p. Roza­lia Cha­rzyń­ska, czy­li Pani Róża, wie­lo­let­nia wolon­ta­riusz­ka Cari­tas. Widzi­my ogrom­ną potrze­bę zaan­ga­żo­wa­nia się nowych osób w tę dzia­łal­ność naszej para­fii. Cari­tas para­fial­na obej­mu­je obec­nie sta­łą opie­ką oko­ło 10 rodzin, a doraź­ną oko­ło 60 osób, na tę pomoc prze­zna­czy­ła oko­ło 12 tys. zł. Oprócz tego Para­fia wspie­ra Wspól­no­tę Chleb Życia, któ­ra pro­wa­dzi domy dla osób bez­dom­nych, m.in. Dom „Beta­nia” przy ul. Łopu­szań­skiej. Na ten cel zebra­li­śmy w ubie­głym roku 10.800 zł. Naszą jał­muż­nę wiel­ko­post­ną w wyso­ko­ści ponad 11 tys. zł prze­zna­czy­li­śmy na pomoc finan­so­wą dla rodzin syryj­skich, cier­pią­cych z powo­du trwa­ją­ce­go tam kon­flik­tu zbroj­ne­go. Wspie­ra­my też akcję Szla­chet­na Pacz­ka i misjo­na­rzy, któ­rzy co jakiś czas odwie­dza­ją naszą para­fię pro­sząc o pomoc. Współ­pra­cu­je­my z Pol­skim Czer­wo­nym Krzy­żem, któ­ry poma­ga nam w zbiór­ce i dys­try­bu­cji uży­wa­nych ubrań.

Wszyst­kie te dzia­ła­nia, zarów­no ducho­we, jak i mate­rial­ne, pro­wa­dzą nas do jed­ne­go celu – zjed­no­cze­nia z Bogiem. Wspo­mnia­nej na począt­ku mistycz­ce Ali­cji Len­czew­skiej Pan Jezus powie­dział: „Cała histo­ria ludz­ko­ści i histo­ria każ­de­go czło­wie­ka tak jest pro­wa­dzo­na prze­ze Mnie, aby­ście otrzy­ma­li przy­go­to­wa­nie do zjed­no­cze­nia ze Mną w wiecz­no­ści. Teraz może­cie sty­kać się ze Mną w modli­twie, w medy­ta­cji nad Moim życiem, Sło­wem, zna­ka­mi, jakie wam dałem i nie­ustan­nie daję. Zna­kiem naj­bar­dziej wymow­nym jest Moja obec­ność w Eucharystii”.

Życzę, aby każ­da Eucha­ry­stia była dla nas miej­scem spo­tka­nia z Jezu­sem Chry­stu­sem, doświad­cze­niem cie­pła miło­ści wspól­no­ty bra­ci i sióstr, otwar­to­ści na dobre natchnie­nia Ducha Świę­te­go. Z wdzięcz­no­ścią przyj­mu­ję Wasze modli­twy za mnie, są dla mnie wspar­ciem i wiel­ką pomo­cą, nie usta­waj­cie w modli­twie za mnie i wszyst­kich księ­ży naszej para­fii, sam tak­że powie­rzam Bogu całą Para­fię, każ­de­go z Was. Korzy­staj­my z tego Daru Eucha­ry­stii jak najczęściej!

W Liście na Boże Naro­dze­nie napi­sa­łem, iż wie­lu ludzi uwa­ża, że życie jest zbyt cięż­kie, by za nie Bogu dzię­ko­wać. Pośród tylu rze­czy, któ­re nam się nie podo­ba­ją (któż z nas nie doświad­cza tego uczu­cia nie­mal każ­de­go dnia!) trud­no jest dostrzec dobro i pięk­no stwo­rzo­ne­go przez Boga świa­ta. A jed­nak nasza histo­ria jest dobra, jest świę­ta, nie dla­te­go, że jest histo­rią baj­ko­wą, bez grze­chów, cier­pie­nia, wojen, kłót­ni, trud­no­ści, ale jest świę­ta dla­te­go, że Bóg zstą­pił z nie­ba i wszedł w tę histo­rię, przy­jął ludz­kie cia­ło, wziął na sie­bie nasze grze­chy, aby nas zba­wić. Dla­te­go dzi­siaj na pro­gu Nowe­go roku 2019 może­my skła­dać Bogu dzięk­czy­nie­nie sło­wa­mi modli­twy Słu­gi Boże­go kard. Ste­fa­na Wyszyńskiego:

Wysła­wia­my Cię, Boże życia i nadziei. Wysła­wia­my Cię, Chry­ste, Kró­lu chwa­ły, odwiecz­ny Synu Ojca. Ty, naro­dzo­ny z Mat­ki Dzie­wi­cy, jesteś naszym Odku­pi­cie­lem, sta­łeś się naszym bra­tem dla zba­wie­nia czło­wie­ka i przyj­dziesz w chwa­le, aby sądzić świat na koń­cu cza­sów. Ty, Chry­ste, jesteś kre­sem histo­rii, na Tobie sku­pia­ją się ocze­ki­wa­nia każ­de­go czło­wie­ka. Do Cie­bie nale­żą lata i wie­ki. Twój jest czas, o Chry­ste, któ­ry jesteś ten sam wczo­raj, dziś i na wie­ki. Amen.

Ks. Marek Makow­ski — proboszcz