SŁOWO ARCYBISKUPA WARSZAWSKIEGO PRZED ŚWIĘTEM DZIĘKCZYNIENIA 2023

1. Zbli­ża się kolej­ne, już XVI Świę­to Dzięk­czy­nie­nia w War­sza­wie przy Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej. W tym cza­sie powsta­ło reli­gij­ne wyda­rze­nie w sto­li­cy na wzór uro­czy­sto­ści Kró­lo­wej Pol­ski w Czę­sto­cho­wie, św. Woj­cie­cha w Gnieź­nie czy św. Sta­ni­sła­wa w Kra­ko­wie. Źró­dłem tego nowe­go wyda­rze­nia jest histo­rycz­na obiet­ni­ca twór­ców Kon­sty­tu­cji 3 Maja doty­czą­ca wybu­do­wa­nia w War­sza­wie Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej, jako wotum wdzięcz­no­ści za prze­ło­mo­wą w Euro­pie i świe­cie kon­sty­tu­cję. Reali­za­cja tego słusz­ne­go zamia­ru, z wia­do­mych powo­dów, wydłu­ży­ła się w cza­sie. Dopie­ro 25 lat temu, ks. Pry­mas Józef Glemp nadał tej obiet­ni­cy kon­kret­ny kształt i roz­po­czął w 2002 roku budo­wę Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej w Wilanowie.

Opóź­nie­nie oka­za­ło się o tyle bło­go­sła­wio­ne, że do idei budo­wy Świą­ty­ni uda­ło się włą­czyć dzięk­czy­nie­nie i zawie­rze­nie Opatrz­no­ści Bożej za wie­le spraw i wyda­rzeń póź­niej­szych niż Kon­sty­tu­cja 3 Maja. Dzię­ku­je­my też za ludzi, któ­rzy zapi­sa­li się w naszej histo­rii w cią­gu ostat­nich wie­ków i lat, a szcze­gól­nie za dwóch wiel­kich Pola­ków i świę­tych XX wie­ku: św. Jana Paw­ła II i bł. Kard. Ste­fa­na Wyszyńskiego.

2. Dobrze się skła­da, że Świę­to Dzięk­czy­nie­nia wypa­da zawsze przy koń­cu okre­su Wiel­ka­noc­ne­go. W tym roku będzie to tydzień po nie­dzie­li Pięć­dzie­siąt­ni­cy, w uro­czy­stość Trój­cy Prze­naj­święt­szej. Umoc­nie­ni przez Ducha Świę­te­go, w imię Trój­cy Świę­tej, jeste­śmy posła­ni do gło­sze­nia wszyst­kim Dobrej Nowi­ny o zba­wie­niu. Jej szczy­tem jest pas­chal­ne orę­dzie o Jezu­sie Ukrzy­żo­wa­nym i Zmar­twych­wsta­łym, w Któ­rym naj­peł­niej obja­wia się zarów­no Boże Miło­sier­dzie, jak i Opatrz­ność Boża.

Wie­my i wie­rzy­my, że Bóg w swo­jej Opatrz­no­ści opie­ku­je się, kie­ru­je i pro­wa­dzi świat i czło­wie­ka do osta­tecz­ne­go sen­su. Jest nim Chry­stus Zmar­twych­wsta­ły i spo­tka­nie z Bogiem w naszym zmar­twych­wsta­niu w Chrystusie.

Czło­wiek współ­cze­sny, któ­ry głod­ny jest sen­su w tym, kim jest i co robi, szu­ka zaspo­ko­je­nia tej naj­głęb­szej potrze­by. Stąd pyta­nie o sens jest jed­nym z naj­głęb­szych i naj­waż­niej­szych pytań, jakie sta­wia. Im wię­cej jest pro­ble­mów, trud­no­ści, cier­pie­nia, wojen, tym to pyta­nie o sens jest bar­dziej natar­czy­we. Z tego powo­du zada­nie Kościo­ła w gło­sze­niu Orę­dzia Wiel­ka­noc­ne­go jest tak waż­ne i pil­ne. Dla­te­go szczy­tem Opatrz­no­ści Bożej, któ­ra pro­wa­dzi do osta­tecz­ne­go sen­su i celu życia, poprzez mean­dry docze­sno­ści, jest Chry­stu­so­we Zmar­twych­wsta­nie. W nim powo­ła­nie czło­wie­ka uzy­sku­je swo­ją pełnię.

3. Nie­wąt­pli­wie rok 2023 roz­po­czął się od nowych wyzwań, woła­ją­cych o modli­twę i jasną posta­wę chrze­ści­jań­ską wobec doświad­czeń, jakie się wyda­rzy­ły i zapew­ne będą obec­ne w naj­bliż­szym cza­sie. Mogło się wyda­wać, że pan­de­mia i woj­na w Ukra­inie to szczyt moż­li­wych trud­no­ści i nie­bez­pie­czeństw. Tym­cza­sem skut­ki jed­ne­go i dru­gie­go zda­rze­nia trwa­ją w ludziach i w życiu spo­łecz­nym. Wystar­czy wspo­mnieć tyl­ko wiel­kie wyzwa­nie pomo­cy uchodź­com i pomo­cy Ukra­inie w ogó­le, a przede wszyst­kim cią­gle giną­cy w woj­nie ludzie, mia­sta, infra­struk­tu­ra. Nie­bez­pie­czeń­stwo woj­ny dłu­giej i nie daj Boże, roz­sze­rza­ją­cej się na inne regio­ny, osła­bio­ne przez pan­de­mię wię­zy mię­dzy ludź­mi, skut­ki zdro­wot­ne i edu­ka­cyj­ne – to wszyst­ko spra­wy, z któ­ry­mi chce­my przyjść do Opatrz­no­ści Bożej z zawie­rze­niem i dzięk­czy­nie­niem, żeby nie sta­ło się jesz­cze coś gorszego.

4. Przed nami rok trzech kolej­nych wybo­rów: par­la­men­tar­nych, samo­rzą­do­wych i euro­pej­skich oraz zwią­za­nych z nimi kam­pa­nii przed­wy­bor­czych. Skąd­inąd to potrzeb­ne i waż­ne, by tro­ska o dobro wspól­ne zna­la­zła wyraz w wybo­rze naj­lep­szych ludzi. Prze­cież poli­ty­ka to nie tyl­ko roz­trop­na tro­ska o dobro wspól­ne, ale jeden z waż­nych spo­so­bów prak­ty­ko­wa­nia miło­ści bliź­nie­go. W takiej poli­ty­ce Kościół, w wyda­niu kato­li­ków świec­kich, też chce uczest­ni­czyć. Wie­my jed­nak, że w poli­ty­ce ten czas wybo­rów, któ­re nas cze­ka­ją, łączy się nie­ste­ty z głę­bo­ki­mi podzia­ła­mi i nie­po­ko­ja­mi, a nawet poru­sza­niem się wręcz na gra­ni­cy nie­na­wi­ści. To też są spra­wy, któ­re chce­my przy­nieść do Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej w cza­sie Świę­ta Dziękczynienia.

W tej modli­twie i reflek­sji potrze­bu­je­my wzo­rów do naśla­do­wa­nia w dąże­niu do naszej świę­to­ści i orę­dow­ni­ków spo­śród świę­tych. W Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej uka­zu­je­my dzia­ła­nie Boga w Jego świę­tych i bło­go­sła­wio­nych, szcze­gól­nie pol­skich. Wśród nich na pierw­szym miej­scu są dwaj wiel­cy Pola­cy i ludzie Kościo­ła XX wie­ku: św. Jan Paweł II i bł. Kard. Ste­fan Wyszyński.

Ich naucza­nie oraz tro­ska o życie i god­ność każ­de­go czło­wie­ka, tro­ska o rodzi­nę i o naszą Ojczy­znę są nie­za­prze­czal­nym wkła­dem w histo­rię Pol­ski, świa­ta i Kościo­ła powszech­ne­go. Jeste­śmy spad­ko­bier­ca­mi i stró­ża­mi tego dzie­dzic­twa. Każ­da pró­ba umniej­sze­nia tego wkła­du, zapo­mnie­nia ich dzie­ła, odda­le­nia od mło­de­go czło­wie­ka, była­by nie­od­po­wie­dzial­nym dzia­ła­niem prze­ciw war­to­ściom, któ­re oni pro­pa­go­wa­li. Są nam dziś bar­dzo potrzeb­ni. Dla­te­go trze­ba, aby­śmy sta­nę­li przy nich i przez ich wsta­wien­nic­two wypra­sza­li Boże Miło­sier­dzie i opie­kę Opatrz­no­ści Bożej dla nas i całe­go świata.

5. W świe­tle tego, co zosta­ło powie­dzia­ne, mamy wie­le powo­dów, by sta­nąć do dzięk­czy­nie­nia i zawie­rze­nia Bogu we wszyst­kich para­fiach Pol­ski, w rodzi­nach oraz w wila­now­skiej Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej. Po ogra­ni­cze­niach spo­wo­do­wa­nych przez pan­de­mię, chce­my 4 czerw­ca powró­cić w peł­ni do obcho­dów tego dnia. Przy tej oka­zji pra­gnie­my podzię­ko­wać Dar­czyń­com i powie­dzieć, że od sied­miu lat świą­ty­nia speł­nia swo­je zada­nia jako sank­tu­arium, para­fia i miej­sce waż­nych uroczystości.

Ist­nie­je Muzeum Jana Paw­ła II i Pry­ma­sa Wyszyń­skie­go. Ist­nie­je Pan­te­on Wiel­kich Pola­ków, w któ­rym spo­czy­wa pra­wie dwu­dzie­stu zasłu­żo­nych roda­ków. W czę­ści Pan­te­onu ist­nie­je Mau­zo­leum Pre­zy­den­tów Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej na Uchodź­stwie. Trwa wykoń­cze­nie świą­ty­ni głów­nej, któ­ra pięk­nie­je z każ­dym rokiem. Ufa­my, że na Świę­to Dzięk­czy­nie­nia poświę­ci­my nowy wystrój pre­zbi­te­rium, gdzie Zmar­twych­wsta­nie Chry­stu­sa będzie tema­tem wiodącym.

W samo Świę­to Dzięk­czy­nie­nia zosta­ną tak­że wpro­wa­dzo­ne do Świą­ty­ni reli­kwie bł. Ste­fa­na Win­cen­te­go Fre­li­chow­skie­go – kapła­na i męczen­ni­ka Dachau, Patro­na Har­cer­stwa Polskiego.

To wszyst­ko pozwa­la mi pokor­nie zapro­sić wszyst­kich do Świą­ty­ni Opatrz­no­ści Bożej i do ducho­wej, życz­li­wej łącz­no­ści z Wila­no­wem. Z tych też powo­dów uczy­ni­my 4 czerw­ca dużym zgro­ma­dze­niem dzięk­czyn­nym i bła­gal­nym. To prze­cież my potrze­bu­je­my tego modli­tew­ne­go trwa­nia przy Bogu w cza­sie Eucha­ry­stii i pro­ce­sji, jaka ją poprze­dzi z pla­cu Piłsudskiego.

Na ten trud wszyst­kim z ser­ca błogosławię.

† Kazi­mierz Kar­dy­nał Nycz
Arcy­bi­skup Metro­po­li­ta Warszawski